“Öyle hergün olmaz kasabaya araba… cakasatan Nuri’nin Ali pazar ve cuma günü gelir.. Köy taa Döme dağının ardında…ayda iki defa kasabaya iniyoz.. yedi tavuk, iki inek va, bi de iki evlek bahça… Onların sütüynen, yumurtasıynan, bahçada yetişen meyva sebzeynen dönüyo düzenimiz işte… onları satıp böyük marketten bişeyle alıyoz.Bizim bakkal Öteberi’de olmuyo her istedüğün…
Bi de çocukla, gelince üç beş kuruş bırakula… Bırakula da harcar mısın desene… elim varmaz onların vedüğünü harcamaya… gurbette kimbülü ne eziyettele kazanıyola…
Geçen Cuma domatesinen, elma getüdüydüm.
Biri geldi domates seçti, bi gelin de elma.. Seçtile bir poşete, dedim; “şu dükkanda dartduruyum, geliyim.”
Domates seçen dedi ki; “al iki kilo parası, gitme, helâllaşalım bahçaan ürünü.”
Dedim “gardaş aha şurası, ben hemen dartdurum.”
Gelin de elmayı seçti, “ne gelüse olsun deyze” dedi. Domates seçen arkamdan söylendi; “yahu ne olacak, iki üç fazla olsa, bahçada yetişiyo…”
Ses etmedim, gittim dartdudum, gelinin seçtiği elma tam iki kilo geldi. Iki bir etmeden parasını vedi. Domates iki kilodan üç dene fazla gelmiş.Yumurta büyüklüğünde üç domates… Dartan çocuk vedi elime deyze bunla fazla” diye.
Domates poşetini verirken dedi ki alan kişi; “at onları da at poşete, bişey olmaz bahçandan değil mi?”
“Ah gardaş öyle diyon da kolay yetişmiyo ki” dedim ama duymadı, attım o domatesleri de poşetinin içine…
Akşama şu böyük marketten torunlara armağan alıyım didim, kuruşum yetişmedi, diyemedim ki; “koca dükkansın verive..” Geri bıraktım.”
Bir yanıt bırakın