Hayrın yolu yokuştur.
Şer işlemek gayet kolaydır. Ağzından çıkacak olan tek kelime şer işlemene yeter. Ama hayır işlemek; emek ister, zaman ister, akıl ister, vicdan ister, merhamet ister, özveri ister, fedakârlık ister. Malından vermeni ister. Sağlığından vermeni ister.
Hayır yapan insan; ahretini bilen insandır.
Hayır yapan insan; imanı güçlü olan insandır.
Hayır yapan insan; kendini seven insandır.
Hayır yapan insan; kendisine saygısı olan insandır.
Hayır yapan insan; nereden gelip nereye gideceğini bilen insandır.
Hayır yapan insan; sabah kahvaltısını yaptıktan sonra öğleyin yiyeceğini düşündüğü gibi öldükten sonrasını da düşünen insandır.
Bu dünyadan mezara, ne para gidiyor, ne mal gidiyor, ne apartmanlar gidiyor, ne arabalar gidiyor.
Seninle ebedi dünyaya giden; sadece senini yaptığın iyiliklerdir. O iyiliklerin sevabı seninle gidiyor.
Sen öldükten sonra geride kalanlar; seni unutmayıp rahmet okuyorlarsa, “ne iyi insandı bak şu, şu hayırları işledi, Allah ondan razı olsun” diyorlarsa işte ahret azığı odur.
Bir hayır sahibi, bir eser bırakmaya teşebbüs etti ise, onu tamamlamaya gücü yetmemiş ise veya gücü yetiği halde dünya menfaati ağır basıp yarım bıraktı ise imkânı olan akıllı insanların o başlamış işi tamamlaması lazım.
Elinde imkânların olduğu halde o hayır işini tamamlamadan bırakan kişinin dünya görüşünü bahane ederek, onun yanlışlarını bahane ederek, onun konuşmalarını, insanlığını bahane ederek yarım kalan işi tamamlamamak veya tamamlamak isteyenlere de engel olmak, gâvura kızıp oruç bozmaya benzer.
Bir yanıt bırakın