Çocukluğumun en güzel anıları köyümde kelebeklerin bahçerde kırlarda uçuştuğunu seyretmek ti .yemyeşil bahçelerde beyaz renkli renkli kelebekler ,en çokta beyaz kelebeği severim bazıları o kadar beyaz ki saatlerce onları seyrede bilirim.
Çok saf temiz güzel gelirler dı hep kelebekleri seyraderken hayallere dalardım. Nedense görüntüleri bile mutlu eder dı beni.akşam bulaşıkları yıkarken eşlik etti bir kahverengi kelebek neden geldin diye sordum sanki cevap verecek gülümseyerek daldım gittim hatıralara biraz seyrettim inceledim baktım baktım bi hüzün kapladı yüreğimi .
Beni yine çoçukluğumun masumiyetinde ki gibi mutlu ederdiye düşündüm bian. hadi gel diyerek elimi uzattım sanki anladı yavaçca parmaklarıma hiç itiraz etmeden konuverdi bir dk kadar seyrettim üstünede resim bile çektim. Bana geldi ya sanki beni anladı sanki hüzün blutlarını dağıttı sanki yeniden can verdi ümit verdi mutluluk verdi.çoçukluğumdaki gibi ..bi anda olsa yürekten konuştuk sanki.aslın da soracağım ne çok soru var ama vakit yok biliyorumki kelebekler bir gün yaşar sorularımla değil sevgimle vedalaşalım.
Yine sana yarım kaldı cevabını hep merak ettiğim sorular. Yine yarın kaldı umutlar hayaller yine sen gitmeyi tercih ettin usulca ve sessizce parmaklarımdan uçup gittin veda bile edemeden. Zaten ne ben o suruları soran masum çoçugum nede sen masum beyaz kelebek..kelebekler uçup gitsin mutlu olsumda dilediği gibi yaşasında yeterki yaşasın bir gün de olsa .yaşasın. hüzünler bende mutluluk sende kalsın.
Bir yanıt bırakın