Hadiye Kılıçaslan Yazdı ; Kumbaram….

YAZI DÜKKANI
AKADEMİ YAZARLARI
HADİYE KILIÇASLAN
KUMBARAM
Sözcüklerimi sakladım, uzunca bir süre, öyle har vurup harman savurmadım. İçimde kocaman bir kumbara varmışcasına. Ne zamanki dudaklarımdan dökülmek isteseler yutkunup içime atarım.

Orada biriktiririm. En büyük hazinemdi sözcüklerim. Günün birinde doğru zaman geldiğinde, o devasa kumbarayı açıp, en güzel şiiri, en anlamlı bakışı ve sözleri belkide hayatımın geri kalanını almayı umuyordum.

Planladığımız gibi olmuyor. Bir gece ansızın şiddetli sancıyla uyandım. İçimde biriktirdiklerim, bir şehir çöplüğü örneği gibi patlayıverdi. Esen buz gibi rüzgar dahi serinletmiyor. Ruhumu vücudumu zehirleyen her şeyi atmaya çalışıyorum. Dile gelmeyen bir sözcük kumbaramda olmak istemiyordu belli ki. Bense bütün gücümle direnç gösteriyor, onu da diğerleri gibi orada tutmaya zorluyorum.

Peki neydi öyle dokunan bünyemin kabul etmediği? Her biri geçmişten bir hatıraydı. Aynı zamanda sevindirmediğim sevinmediğim, üzmediğim üzülmediğim insanların olaylarını hatırlatıyordu bana. Zihnimde şimşekler çaktı birden. Demek oydu beni bu hale getiren.

Hazinem sandığım binlerce sözcük gerçekte yavaş yavaş beni sona götürürken, şu an avucumda çırpınan bir kısa sözcük, bir ilaç, bir panzehir gibi içime saldığım zehri dışarı atmış, yeni bir yaşam şansı vermişti bana.. Ama ben şimdi ne yapacaktım, onun hayatını nasıl kurtaracaktım? Kumbaram darmadağın olmuştu. Giderek zor nefes alıyordu kalp atışını nerdeyse duyamıyordum artık.

Yerdeki ölü sözcükler gözüme ilişti. Bu halde olmalarının sorumlusu bendim. Değer kazandığımı düşünürken, aslında ben hem onlara hemde kendime zarar vermiştim. İşte o an anladım ne yapmak gerektiğini, iki parmağımla usulca tutup iki dudağımın arsına yerleştirdim. ( Aşk) Bir daha ne yuttum nede eksik ettim…

#yazıdükkanıkültürsanateğitimyazıları
#hadiyekılıçaslanaralıkyazıları
#kumbaram