“Gün bugündür ve bugün bizim günümüzdür”. diyerek büyük laflar etmeyeceğim.
Ama bu gazetecilerin günü diyenlere de ancak gelin onu siz benim külahıma anlatın derim… Gerçekten de 10 Ocak Çalışanlar Gününün ne ifade ettiğini gelin siz bir de biz gazetecilere sorun.
Bakalım gün gerçekten gazetecinin günü müymüş, değil miymiş onu birde bir gazeteciden dinleyin… “Kurt kışı geçirirmiş de yediği ayazı unutmazmış’’ demiş atalarımız. Ama ben yine de bu mesleği severek yapan ve gönül vermiş, tüm arkadaşların, meslektaşlarımın gününü kutluyorum. Her yıl bizleri gerek gönderdikleri çiçeklerle, gerekse de mesajları ile unutmayan bizleri hatırlayan tüm dostlarımıza nezaketlerinden dolayı bir kez daha teşekkür ediyorum. 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nde ilkeli olmaktan, doğruluktan konuşmak isterdim, fakat ne yazık ki bugün resmi raporlara göre son 13 ayda uydu üzerinden yayın yapan 215 televizyon kanalı ile 100 yerel ve ulusal gazete kapandı. Türkiye’de medya alanındaki işsizlik oranları yüzde 30’lara yükseldi. Yaklaşık 500 gazeteci yeni yıla işini kaybederek girerken toplamda işsiz gazeteci sayısı da 10 bine yaklaştı.
Yani basın emekçileri, günden güne yaşanan sıkıntılardan (ekonomik ve siyasi ) mesleklerini icra edemez hale gelmektedir. Bunlar basın sektöründe yaşanan sıkıntıların gözle görülen tarafı. Yani buzdağının görünen yüzü. bir de yaptığı haberlerle vatandaşın sesi olmaya çalışırken maruz kaldığı baskılardan dolayı gazetecilerin düştüğü durum? Vatandaşların sıkıntılarını sorunlarını kaleme alan kamu ile mağdur kişiler arasında köprü olan gazeteciler sorunun çözülmesine katkı sağlar iken hangi kesimlerden alkış almaktadır? Ya da hangi kesimler tarafından baskılara maruz kalmaktadır? Bu sorulara ilave olarak şu soruyu hem kendime, hem de okurlarıma sormadan edemeyeceğim: Peki, kimdir gazeteci? Kalemiyle kendi çıkarlarına, gücü elinde bulunduran kesimlere hizmet eden kişi mi? Yoksa gücünü halkla yönetim arasında köprü olarak kullanan kişi mi? Gazeteci kimdir sorusunun cevabını okurların takdirine bırakıyorum.
Fakat ben şunu iyi biliyorum ki, Gazeteci Bir ülkenin şehrin aynası, o ülkede, o şehirde yaşayan Milletin müşterek sesidir. Arkadaşlar inanın, yerelde gazeteci olmak zordur. Kimi yaptığınız işi küçümser, kimi iğneleyici laflarla sizi rencide etmeye çalışır.
Bu kişilere “gel yap.” denildiğinde de ben yapamam, denir Nereden çıkarıyorum bunu? Gelin ona değinelim isterseniz. Birçok seçim geçirdik. Milletvekilliği, belediye başkanlığı, muhtarlık… İşte bu seçimlerde veya toplantılarda A kişisi veya B kişisi olmadı STK’sı diyelim gelir konuşur gider. Peki ya sonra gazetecinin işi başlar… Onun iki saatte dala budağa sardırdığı konuşmasını derleyip toplamak için saatlerini harcar. Ha biz yaptığımız işten gocunmak için bunları söylemiyoruz. Bu fotoğrafları veya haberleri görevimiz icabı hedef kitleye aktarmaktır tek düşüncemiz…
Peki ya sorun nerde?
Sorun vefada… Sorun emeğe saygıda… Sorun ucuza mal etmekte… Sorunlar sıralamakla bitmez! Oysa gazeteci hatırlanmak ister ilk önce… Takdir edilmek sonra, emeğe saygı, ahde vefa bekler. “İnsanı çok çalışmak yormaz, vefasızlık, takdirsizdik yorarmış.’’ Gerze için fazla lafa gerek yok Nasılsa her şey yolunda. Halkta, bürokraside sıkıntı yok. Her şey on numara beş yıldız Şayet bir yerde sıkıntı olsaydı bu herkes tarafından bilinir, duyulurdu (!) diyerek yazımı sonlandırıyorum. Sonuç… Bir gazeteci ne kadar değerlidir? Menfaatiniz kadar! Bu duygu ve düşüncelerle
“10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günümüz” Kutlu Olsun!
Gerze’nin Sesi Gazetesi
Bir yanıt bırakın