Boyabatlım sana hiç yakışmıyor
Valisi, bakanı hepsi katıldı.
Dualar yapıldı, temel atıldı,
Yalnız yaşlılara umut saçıldı.
Ne yazık ki temel öylece kaldı.
Huzurum kalmadı, yalan dünyada.
Demirler çürüyor, karda yağmurda.
Kimseler görüp de bir el vermiyor,
Altı yıl oldu temel bekliyor orda.
Ne etsem, ne yapsam devam etmiyor,
Elimi uzatım, kimse tutmuyor,
Sesleniyorum, kimseler duymuyor,
Gözler bakıyor ama hiç görmüyor.
Boyabatlı buna el atmayacak mı?
Bir yiğit çıkıp da yapmayacak mı?
Allah’ın huzuruna varmayacak mı?
Allah yarın hesap sormayacak mı?
Ah bu huzurevi beni bitirdi.
Çoğu kimseler ümit yitirdi,
İstemezdim ama dert söyletti.
Bu inşaat beni götürecek mi?
Huzur evi bende huzur koymadı.
Çok yazdım, çok dedim duyan olmadı.
İnsanlardan artık umut kalmadı,
Boyabat’lım sana hiç yakışmadı.
Geceler gözüme uyku girmiyor.
Bırakmak istedim, vicdan koymuyor.
Fakirler, gördü mü; “Ne oldu?” diyor.
İşte bu durum bana koyuyor.
