Köyde büyüklerimiz kasabaya değil şehere panayıra değil de çarşambaya gidiyoruz derlerdi. Şive olarak şehir’i Şeher olarak söylerlerdi.
Bu gün bile bazı yaşlılarımız hala şehir değil şeher diye telaffuz eder. Panayırın adı da çarşamba olarak söylenirdi. Çarşamba demelerindeki neden de Boyabat panayırı Haftanın çarşamba günü başlamasından kaynaklanır, Pazar günü de sona erer. Bu seneki panayırımız 18 Ekim 2017 başlıyor.
Panayır yapıldığı ayda farkla bir beklendi bir heyecan olurdu. Köylüler çeltiğini satar alış veriş yapmayı hayvancılık yapanlar mal pazarında satışlar yapmayı köyden gelenler her türlü ihtiyaçlarını almak için hazırlanırdı. Geçmişte Panayır büyük bir pazardı.
O yıllarda 160 köylüsüyle çevre ilçelerden gelenlerle çok kalabalık olurdu. Panayırda unutamadığın anı ve gördüklerimden size kısa bahsetmek isterim.
Davul zurna sesleriyle toplu halde açılışı yapılan panayırın ilk günü pek kalabalık olmazdı. Yeni yerlerin belirlenmesi satıcıların yerleşmesi gibi eksikliklerin giderilmesi için çalışmalar yapılırdı. Davulcular sürekli çalarak panayır içerisinde dolaşırlardı.
Panayırın unutulmayan güzellikleri vardı. Kızlarımız salıncağa binmek için sıra girerler gençlerimiz sigara almak için halka atmayı ve masa topu oynamayı tercih ederlerdi. Panayırın önemli diğer para tuzağı da Tiyatrosu vardı bildiğimiz tiyatro türünden değildi.
Panayır yerinin kebabı meşhurdur. Kızarmış gövdeler anında tükenirdi. Köyden ve kasabalı dahil çarşambaya gittiğimizi panayır tepesinde üzüm ekmek kebap yediğinde anlıyor mutlu oluyorduk. Bayırda oturup yemek saki adetmiş gibiydi.
Panayır yerinde boş olan tarlada at eşek pazarı vardı. Hareketli bir pazar olurdu. Ata binenler ve at yarışları yaparlardı. O dönemler at ve eşeğin taşımacıkta önemi devam ederdi.
Hayvan pazarında güzel görüntülere rastlanırdı. İki davulcu çaldırılarak Genç Malakların veya kömüşlerin boynuzları ve bedeni yağlanıp süslenip mal pazarında gezdirilerek hakla gösterilirdi.
Koşu kömüşlerinin kullanımda gerekli olduğu dönemleri kıymeti vardı. Panayır kurulan yerin alt bölümünde tarlaların içine kurulan hayvan pazarı çok kalabalık olurdu.
Koyun-keçi damızlık inek öküz ne ararsan bulmak mümkündü. Dışarıdan gelen satıcılar çok olurdu. Halı satanlar giyim eşyacıları kap kaşık cinsinden her çeşit satıcı bulunurdu. Dört gün devam eden panayır pazar günü yapılan Yağlı pehlivan güreşleri iler sona ererdi.
Eski panayırların heyecanı yok. Değişen ekonomik şartlar nedeniyle esnaftan katılımda azaldı. Son panayırlara baktığımda bay bayan giyim türünden alış veriş yapılıp hareketlilik olmazsa başlı durgun geçecek.
Bu seneki panayırımızın ilçemiz adına huzur içinde güzel geçmesini diliyorum.
Bir yanıt bırakın