Kantin, öğrencilerin okul içerisinde belkide en çok mutlu oldukları yerlerden birisidir. Çünkü kaçamak yapılabilecek bir şeyler yenilebilecek bir yerdir kantin. Hele de Sevda Abla varsa bir başkadır.

Mevlana Mesleki ve Teknik – Kız Meslek- Anadolu Lisesi kantin işletmecisi Sevda Abla’dan bahsediyoruz.Mevlana Mesleki ve Teknik – Kız Meslek- Anadolu Lisesi ilçe de programların yapılabileceği iki üç salondan birisine sahiptir.İlçe düzeyinde ki  programlar vesilesi ile kantini sıksık görüyoruz. Özellikle de kantinin camında ki ilginç yazıları ve diyalogları gördükten sonra bu kantinde farklı bir şeyler olduğunu anladık.

Kantinci Sevda Abla ile konuşmaya karar verdik. Kendisinin anlatmasına göre bu işe başlamadan önce çevresinde ki bir çok kişi “başaramazsın, yapamazsın, sen ne anlarsın…” gibi olumsuz ifadeler kullanmış. Ancak Sevda Hanım bu işi başarmış hem de çok güzel bir şekilde başarmış. Çünkü diğer kantin işletmecilerimiz -alınmasın ama-  bir çok kantin işletmecisinin öğrenciye bakışı daha ziyade ticari bir perspektife sahip. Yani sadece alışveriş üzerine kurulu bir iletişim var. Ama Sevda Abla dert dinliyor, öğrencilerin sorunlarını çözmek için çaba harcıyor. Ödevlerine yardım ediyor, moral kaynağı oluyor, öğrenciler için bir duvar gazetesi bile çıkarıyor. Bunları hiç bir şekilde ticari bir bakışla yapamazsınız.

Bununla beraber ticari anlamda da bir çok farklılık oluşturmuş Sevda Abla; Mesela en çok satanlar listesi de yapmış, en az satanlar listesi de. Öğrencilere kantine girişi yasaklamış ama kendine has bir üslupla. Daha da önemlisi “Düşünce Köşesi” açmış herkesin kendisini kendi seçtiği kelimelerle ifade etmesine imkan sağlamış. Hatta öğrencilerle kalmayıp öğretmenleri de klasik diyaloglarla Kantinine misafir etmiş.

Bu başarı herkes tarafından ödüllendirilmiş. Okul tarafından kendisine Teşekkür Belgesi verilse de Sevda Abla’nın en büyük ödülü öğrencilerin kendisini sevmesi ve “Sevda Abla”ları olmasıdır. İşte kendi dilinden Sevda Abla;

“İnsan işinde istediği kadar başarılı olabilir ve bunu ; işi ni sevdiği  kadar  ister…
Yeni bir güne başlarken mutlu açabilir gözlerini mesela…yapacak çok şey vardır ve bunlar zorunluluk değil mutluluktur.
Benim için her sabah  okula  gelmek ayrı bir mutluluk..
Zira çoğu insanın sahip olamayacağı  güzellikleri bahsediyor bu taş bina bana.
Bu dört duvar  arasında kocaman mutlulukları paylaşıyoruz.
Bazen arkadaşı, bazen ablası ve kimi zaman annesi oluyorum onlarca tertemiz yüreğin.
İnsan yorulmayı bile severmiş kimi zaman.
İşi mi  seviyorum ;   yorulsam da  sıcak bir tostu  uzatırken ve sonrasında  içten bir gülümseme, teşekkür aldığım zaman ki rahatlığı çoğu şey de bulamıyorum.
Kuzucuklarımı seviyorum ,öğretmenlerimi…
Hepsinin yeri başka, hepsi ayrı değerli…”

Son olarak Sevda Abla “eşimin de bu işi yapmasını sağladım.” diyor. Yani hem başardım hem de eşimi de bu iş için cesaretlendirdim. Bizlerde Boyabat Bülteni olarak Sevda Abla’ya başarılar diliyoruz.